De dieren van het Wildpark

De beer is een van de grootste landroofdieren. Hij vreest niemand: mens noch dier. Dit dier werd doorheen de eeuwen opgejaagd voor zijn vacht, vlees, tanden en klauwen.

De lynx is mysterieus. Hij lijkt wel een grote huiskat, maar laat je niet dichtbij komen. Hij weet zich perfect te camoufleren dankzij zijn grijs-beige, gevlekte vacht en verstopt zich dus dikwijls.

De bizon heeft de tijd doorkruist. Hij fascineerde de prehistorische mens al die er tekeningen van maakte. En nog steeds laat het dier een indruk na telkens we het kruisen.

De wolf is altijd al een fascinerend dier geweest voor de mens. Aanbeden, gehaat, gevreesd… De mens heeft altijd op hem gejaagd. Pas aan het eind van de 20e eeuw besloot men het dier te beschermen.

Hoewel de veelvraat eruitziet als een kleine beer met een pluizige vacht, is hij in feite een krachtig, woest en sterk dier. Niet voor niets wordt hij ook de terreur van het Noorden genoemd.

De Alpenmarmot is een klein knaagdier dat leeft in de Alpen. Hij heeft twee paar van die vlijmscherpe tanden die zijn leven lang blijven groeien.

Het bosrendier is een zeer oude dierensoort die al leefde in de Prehistorie, miljoenen jaren geleden.

Het damhert is een hertachtige afkomstig uit Klein-Azië. Hij is geïmporteerd naar Europa voor de jacht maar ook om parken te bevolken met hun ranke schoonheid.

Met zijn gewei als een kroon is het edelhert de koning van het woud. Oorspronkelijk leefde hij eerder in de vlaktes, maar vandaag vind je hem vaak in het bos, waar hij zich ver van mensen houdt.

De moeflon is een wild dier, de voorouder van het gedomesticeerde schaap. De mannetjes hebben hoorns die met de jaren alsmaar meer oprollen.

Het everzwijn is het icoon van de Ardennen. Oorspronkelijk is het een dagdier, na verloop van tijd besloot het ’s nachts pas publiek te verschijnen om zo de mens te ontwijken.

De geelbuikvuurpad is een erg kleine, zeldzame en beschermde pad. Hij houdt van stilstaand, ondiep water en installeert zich graag in tijdelijke vijvers, sporen en drinkbakken.

De gems beschikt over bijzondere fysieke kenmerken die hem toelaten in bergachtige gebieden zich vlot te bewegen. En soepel en flexibel als hij is, klimt en springt hij met gemak.

De gladde slang is een kleine ringslang die onder meer in België leeft. Hij wordt dikwijls verward met de adder.

Het Heckpaard of vroegere tarpan is een klein paard met een grijze vacht en zwarte manen met blonde mèches. De originele tarpan is een voorouder van het gedomesticeerde paard.

Aan het begin van de 20e eeuw probeerden twee Duitse biologen, de broers Heck, het oeros ras te reconstrueren en zo ontstond er een nieuwe soort: het Heckrund.

De oehoe is de grootste nachtroofvogel in Europa. Hij jaagt voornamelijk aan het begin van de nacht en bij dageraad.

De poolvos, het neefje van de gewone, rode vos, heeft een dikkere, dichtere vacht. Zijn vacht verandert van kleur doorheen de seizoenen en komt van pas als camouflage.

De poolwolf is een sterk dier dat heel wat weersomstandigheden aankan. Zijn dikke vacht beschermt hem tegen extreme koude tot zelfs -70°C.

Het Przewalskipaard, de laatste wilde paardensoort, komt oorspronkelijk uit Mongolië. Het soort was in het wild uitgestorven maar dankzij herintroductieprogramma's worden er vandaag weer vrijgelaten.

De ree is één van de kleinste hertachtigen in Europa. Hij heeft enkele bijzondere eigenschappen zoals het feit dat hij kan zwemmen in rivieren, stromen of kanalen.

Het gedomesticeerde rendier is in tegenstelling tot het bosrendier gefokt door de mens. Het is een krachtig dier dat extreme koude tot wel -40°C en voedingsarme gebieden aankan.

Het sikahert is een kleine hertachtige afkomstig uit Azië, geïntroduceerd in Europa in de 19e eeuw. Het dier is minder schuw dan het edelhert en veel nieuwsgieriger.

De steenbok voelt zich in zijn element in de rotsen en op heuvels met grote hoogteverschillen. Zijn hoeven zijn daar perfect voor én hij is enorm soepel en kwiek. Klimmen is zijn talent!

De vale gier is een aaseter: hij voedt zich enkel en alleen met dode dieren. Hij maakt de natuur weer schoon en verhindert de verspreiding van heel wat ziektes gelinkt aan rottende kadavers.

De ooievaar is een trekvogel die het gewend is om lange afstanden af te leggen om de winter door te brengen in Afrika. Zijn vleugels hebben een spanwijdte van 165 cm waardoor hij makkelijk kan zweven.

De zwarte ooievaar is een minder bekend neefje van de witte ooievaar. Je ziet hem minder vaak omdat hij erg discreet en schuw is.